درمانگاه شبانه روزی نجف را بشناسید

وارث: مینی بوس بدون کوچکترین مشکلی از فرودگاه خارج می شود. همیشه خروج راحت است اما ورود دشوار و وقت گیر. آنها که کاروان زیارتی دارند همیشه می گویند خب است از بغداد بروی و از نجف برگردی. آنقدر تفتیش و بازرسی مرحله به مرحله در فرودگاه بغداد زیاد است که این مَثل میان کارواندارها مشهور شده. در فرودگاه نجف اما وضعیت فرق دارد، خبری از سگ های آموزش دیده و در آوردن کفش نیست، دو سه بازرسی معمول طی می شوند و بعد از آن به سالن کوچک فرودگاه می رسی.

مینی بوس مسیر اتوبانی فرودگاه تا پل ثوره العشیرین را آهسته اما پیوسته طی می کند. هر چه به پل ـ که یکی از نقاط اصلی آغاز پیاده روی از نجف تا کربلاست ـ نزدیکتر می شود، تعداد موکب های کنار جاده هم بیشتر می شود.

زیر پل غوغایی غوغاست. عده ای مسیر مستقیم یعنی کربلا را در پیش گرفته اند و عده ای دیگر آهنگ کوفه در سر دارند. خیابان را بسته اند و به محلی برای تجمع زوار، ارائه وای فای رایگان و حتی اجرای نمایش «النجم الثاقب» تبدیل شده است؛ نمایشی که با سبک و سیاق  «خورشید کاروان» و «شب آفتابی» به صورت میدانی و چندرسانه ای برگزار می شود، البته با لوکیشین محدودتر، در زمان کمتر و با داستانی عاشورایی. سناریوی این نمایش از حرکت حضرت مسلم به سمت کوفه شروع می‌شود و در ادامه حرکت کاروان امام حسین به سمت کربلا را به نمایش می‌گذارد که نقطه اوج این نمایش مقتل و روضه ابا عبدالله در روز عاشوراست.

مینی بوس از روی پل رد می شود، جلو می رود تا به دوربرگردان برسد. دور می زند و در خلاف مسیر شروع به حرکت می کند، می آید و می آید تا به مسجد فاطمه الزهرا(س) می رسد. حالا دیوارهای بزرگترین قبرستان جهان را می توان دید. خودروها به موازات وادی السلام حرکت می کنند و تا جایی که خیابان باز است، جلو می روند. بعد از آن باید خیابان امام علی(ع) را پیاده رفت تا به تقاطع النفق رسید، یعنی درست مقابل بازار بزرگ نجف.

قبل از رسیدن به بازار و در ضلع جنوبی شارع امام علی(ع)، درمانگاه هلال احمر ایران با نام «ولایت» خودنمایی می کند. البته این درمانگاه به دلیل مجاورت با هتل نبأ به درمانگاه نبأ نیز مشهور است. این درمانگاهی است که هر زائری ایرانی در نجف باید محل آن را بداند، چون هم شبانه روزی است، هم با ارائه گذرنامه تمام خدمات آن رایگان است. البته کمی جلوتر و در شارع امام صادق(ع) جنب هتل قصر المولی، درمانگاه دیگری نیز وجود دارد با نام «غدیر» که از 8 صبح تا 11 شب به زائران ارائه خدمت می کند.

هر چند قیقه صدای حیدر حیدر و حسین حسین از دسته های عزاداری به گوش می رسد که اکثر قریب به اتفاق آن را زائران ایرانی تشکیل می دهند. عزاداران با وجود طی کردن راه طولانی، به شوق زیارت شاه نجف گامها را تندتر برمیدارند تا عطش و خستگی راه را به نور مصفای حرم امیرالمومنین(ع) مرتفع کنند. زائران دسته دسته به زیارت می روند و به از اینکه دلشان آرام گرفت، به مسیرهای منتهی به حرم باز می گردند تا جایی برای استراحت پیدا کنند.

به همین دلیل، کنار خیابان و روی پیاده رو مملو از جمعیتی است که از شدت خستگی با پتو و کیسه خواب یا بدون آن ها به خواب رفته اند، موکب های محدودی در این محل برپاست و شانس اینکه جای مناسبی برای استراحت پیدا شود، خیلی کم است. شاید بهتر باشد زائران اقامت در موکب های دورتر و نزدیک به جاده نجف به کربلا را برای بیتوته شبانه انتخاب کنند. کما اینکه فراوانی غذاهای نذری هم در آن مناطق بیشتر است.

ادامه دارد...