حکمت روز/ آداب جاهلی
قال علی (علیه السلام)
وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ فَقَالَ:] مَا هَذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ؟ فَقَالُوا خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُكُمْ وَ إِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ فِي دُنْيَاكُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِي [أُخْرَاكُمْ] آخِرَتِكُمْ وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّار
علی(ع) در مسیرش به سوی شام وقتی که دهقانان شهر انبار او را دیدار کردند و از اسب ها به زیر آمدند و جلوی آن حضرت دویدند، فرمودند: این چه کاری بود که کردی؟ آنان گفتند: رسم ماست که بدین گونه حاکمان خود را احترام می کنیم. امام فرمودند: بخدا سوگند حاکمان شما از کار بهره ای نمی برند، و شما[با این کار] بر خود سخت می گیرید و در آخرت در اثر آن دچار شقاوت می شوید. چه زیانبار است سختی ای که در پس آن کیفر است و چه سود آور است آسایشی که ایمنی از آتش را به همراه دارد.
/س113