حجت الاسلام علی پناه: اولین شرط در مسیر تأسّی به حضرت زینب(س) چیست؟/ کربلایی میثم اصفهانیان: یادش بخیر روز و شبم با حسین بود
وارث: مراسم عزاداری هیئت حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) با سخنرانی حجت الاسلام علی پناه و مداحی مداحان اهل بیت(علیهم السلام) حاج عبدالرضا هلالی و کربلایی محمد حسین پویانفر و کربلایی میثم اصفهانیان در حسینیه بیت الحسین(علیه السلام) برگزار شد.
در ادامه گزیده ای از بیانات حجت الاسلام علی پناه را می خوانید:
یکی از خصائل بسیار مهم حضرت زینب (س) که با تار و پود آن حضرت عجین شده است صبر و شکیبایی مثال زدنی آن حضرت است. مرحوم سید نعمت الله جزایری رحمت الله تعالی علیه در کتاب معروفشان که در مورد حضرت زینب (س) نوشته شده می فرماید: وقتی خداوند حضرت زینب سلام الله علیها را خلق کرد ملائکة الله اظهار تعجب کردند و فرمودند یک زن و این همه مصیبت! صبر حضرت زینب طبق فرموده این عالم ربانی باعث اعجاب ملائکة الله و آسمانی ها شده است.
این ویژگی حضرت زینب از بارزترین ویژگی های آن حضرت است و لذا اگر ما بخواهیم در این زمینه به حضرت زینب (س) اقتدا کنیم باید نگاهمان را به دنیا عوض کنیم. در مسیر تأسی به حضرت زینب، شرط اول قدم، اصلاح نگاه ما به دنیا و اتفاقاتی است که در دنیا می افتد. چون نوعاً نگاه ما به دنیا غلط است فکر می کنیم دنیا تفرجگاه است، حال آنکه تصویری که قرآن و روایات از دنیا دارد غیر از این است. اگر بخواهیم به نماد صبر و شکیبایی حضرت زینب اقتدا کنیم باید از پنجره ای به دنیا نگاه کنیم که قرآن و روایات رو به دنیا باز کرده است.
امام صادق (ع) می فرمایند: اَلدُنیا دارُ البِلبَلاءِ المَحفوفَه. همان طور که بچه ها را در ابتدای تولد در قنداق می پیچند خداوند نیز این دنیا را با همه جلال و جبروتش با بلا پیچیده است. حال اگر در این دار بلا ما به دنبال خوشی بگردیم معلوم است که چیزی عائدمان نمی شود. دلم می خواهد گفتن، برای این دنیا نیست برای بهشت است که قرآن می فرماید: وَ فیها ما تَشتَهیهِ الاَنفُس و ما تَلّذُ العُیون. آنجا به هرچه میل پیدا کنید فوراً آماده می شود.
امام صادق (ع) فرمود: وقتی بهشتیان میل باطنی به نعمتی پیدا کنند آن نعمت را فوراً در حضور خود مهیا می بینند. این مختص بهشت است در دنیا این گونه نیست. در این دنیا ما باید خودمان را با همه بلاها و مصیبتها و تلخی ها و سختی ها وفق دهیم و قرآن نیز خطاب به همه مردم می فرماید:
وَلَنلُوَنَّکُم بِشَیٍ مِنَ الخَوف وَ الجوع وَ نَقصٍ مِنَ الاَموال وَ الاَنفُس وَ الثَمَرات وَ بَشِّرالصابِرین. از همه در این دنیا امتحان صبر می گیریم و همه را محک می زنیم و ماده امتحان در دنیا همین مصیبتها است.
کسی در این آیه مستثنی نشده است البته امتحان برای افراد مختلف، خانم و آقا متفاوت است. امتحانی که از پیرها می گیرند با امتحانی که از جوانها می گیرند متفاوت است.
در گذشته زمانی که می خواستند عیار سکه را تعیین کنند و خالص یا ناخالص بودن آن را تشخیص دهند آن را به زمین می انداختند و خوب به صدای آن گوش می دادند و از این طریق میزان خالصی آن راتعیین می کردند. خدا نیز اگر بخواهد ما را امتحان کند ما را محکم به زمین می کوبد، ما را با مصیبتی مواجهه می کند و خودش و ملائکة الله گوش می دهند تا ببینند ما چه می گوئیم. شکایت می کنیم یا می گوییم" بسوزان هر طریقی می پسندی، که آتش از تو و خاکستر از من"
در ادامه مداحان اهل بیت(علیهم السلام) به عزاداری پرداختند؛
یادش بخیر روز و شبم با حسین بود
ذکر بی اختیار لبم یا حسین بود
پا تا سر عقیله سراپا حسین بود
وقت اذان اشهد من یا حسین بود
دور از تو هست ولی دست از تو برنداشت
خسته شده است ولی دست از تو برنداشت
از پا نشست ولی دست از تو برنداشت
زینب شکست ولی دست از تو برنداشت
مانند من کسی به غم و رنج تن نداد
آه و غمی چنین به دل پنج تن نداد
یادم می آید آیینه، روی حسین بود
اشک دو چشمم آب وضوی حسین بود
هم پنجه هام شانه موی حسین بود
هم بوسه های من زیر گلوی حسین بود
یام نرفته نیمه شب از خواب می پرید
یادم نرفته تشنه لب از خواب می پرید
جای سلام سنگ به من پرت کرده اند
از پشت بام سنگ به من پرت کرده اند
داغت نشست قلب صبور مرا شکست
زخم زبان شام غرور مرا شکست
حالا فقط به پیرهنش فکر می کنم
می سوزم و به سوختنش فکر می کنم
من دارم به دست و پا زدنش فکر می کنم
بسکه به نیزه و دهنش فکر می کنم
تا روضه برادر از هوش می روم
با ضجه های مادرم از هوش می روم
از هر که تازه آمده از راه نیزه خورد
گهگاه سنگ، گاه لگد، گاه نیزه خورد
