جلسه امام حسین(ع) قانون و قاعده زیاد دارد

کد خبر: 12761

10:38، 1393-03-07

محمود کریمی به شیوه همه مداحان، کم‌صحبت است و خیلی تن به مصاحبه نمی‌دهد. ولی در بین همان حرف‌های کمی که می‌زند، می‌شود دغدغه‌های فرهنگی‌اش را هم کشف کرد.

وارث: محمود کریمی به شیوه همه مداحان، کم‌صحبت است و خیلی تن به مصاحبه نمی‌دهد. ولی در بین همان حرف‌های کمی که می‌زند، می‌شود دغدغه‌های فرهنگی‌اش را هم کشف کرد.

در ادامه گفت و گویی با حاج محمود کریمی را اورده ایم؛

دلیل خاصی دارد که به بعضی مجالس که دعوت‌تان می‌کنند، نمی‌روید؟
بعضی‌ها را واقعا من نمی‌شناسم. یکسری از فاکتورها باید در جلسه باشد تا برای روضه خواندن راحت باشیم. ملاک‌هایش خیلی زیاد است. جلسه امام حسین(ع) قانون و قاعده زیاد دارد. هیأت یعنی شکل و شمایل درست و حسابی.

خب تا حالا شده که محفل و مجلس درست و حسابی بروید بعد از یاالله گفتن و اتمام مراسم از خواندن خودتان راضی نباشید؟
بله. اکثرش هم به خودم برمی‌گردد. ما باید موجب زینت اهل بیت باشیم. بعضی‌ها به این قائل هستند که ما هر کاری که می‌خواهیم انجام بدهیم، امام حسین(ع) خودش درست می‌کند. نه آقا، این جوری نیست! تو استخر هم می‌خواهی بروی، باید پایت را بکنی توی حوضچه کلر، بعد بروی داخل. تو باید پاک باشی تا بیایی. تمام حواس پرتی‌های قبل از جلسه روی آدم، مخصوصا خواننده تاثیر می‌گذارد. دلشوره برای جلسه سیدالشهدا(ع) خیلی مهم است.
یک خانواده در محله ما هست که خانواده‌ای فقیر هستند و مشکلاتی دارند و رفتارشان هم عادی نیست و شاید خنده‌دار هم باشد ولی امام حسین(ع) را خیلی دوست دارند. یک روز بابا و دو تا بچه‌هایش آمدند دم خانه ما و گفتند می‌آیی خانه ما روضه بخوانی؟ گفتم نه، من وقت ندارم. ناراحت رفتند. مادرم داشت می‌آمد. گفت فلانی چه گفت. گفتم روضه داشتند ولی نرفتم. گفت برو تا سر کوچه نرسیده‌اند جلویشان را بگیر، باید بروی، من حلالت نمی‌کنم. دویدم گفتم آقا من اشتباه کردم. چه روضه‌ای هم شد. آدم را گاهی این جوری می‌خرند.

ما فکر می‌کنیم دیگر حاج محمود کریمی به محفلی که کمتر از دو سه هزار نفر باشد نمی‌رود یا اگر فضای تبلیغاتی نباشد نمی‌رود. ولی دلشوره شما چیز دیگری نشان می‌دهد.
ببین، یک چیزی باعث می‌شود که آدم رو به جلو برود؛ باور. شما باید امام حسین(ع) را باور کنی. مجلسی بوده که ۲۰ تا غزل و نوحه در جیبم بوده و رفتم اما نشده. به هر دری زدم نشده. آخرش گفتم آقا من غلط کردم. من کاره‌ای نیستم. گاهی هم شده که من در جلسه‌ای نشسته‌ام و همه اعاظم خواندن نشسته‌اند و هیچی هم نداشته‌ام و هیچی هم به ذهنم نمی‌آمده. گفتم آقا کمک کن و شده. توی این دستگاه باید فقط خودت واقف باشی. به محض اینکه به استغنا برسی مرخصی.
بارها شده است که من بنشینم که به قول خودمان اتمی باشد. بعد هر کاری کردم نشده. بعضی موقع‌ها هم شده است که گفته‌ام من همین طوری می‌نویسم، شما هم برسانید. خواهش کردم. یکبار می‌خواستم برای حضرت معصومه(س) شعری را شروع کنم، گفتم من بی‌هدف می‌نویسم، اگر معنی‌دار بود، معلوم است که خیلی لطف کرده‌ای. این آمد که «باز شده دست نیاز بهشت، رو به زمین است نماز بهشت». باورم نمی‌شد که چنین چیزی روی کاغذ بیاید. حالا من در این گیر و دار بیایم بگویم من خودم دارم! من چی را دارم؟ بسم‌الله را که می‌گوییم، بقیه‌اش را یادمان می‌رود. فقط باید بگوییم ما از خودمان چیزی نداریم.

حد ورود موسیقی به دستگاه اهل بیت را چقدر می‌دانید؟
بعضی‌ها می‌گویند موسیقی و فکر می‌کنند موسیقی فقط ساز دارد. به خیلی از تصنیف‌ها که نگاه می‌کنید، برای یک روحانی، سادات، مداح یا تعزیه‌خوان است. دستگاه موسیقی که برای خودش تعریفی دارد، در خواندن بسیار مهم است. شما نمی‌توانید دستگاه‌ها را ندیده بگیرید. در قرآن هم مقام‌ها خیلی مهم است. من هم تا حدودی با دستگاه‌های موسیقی آشنا هستم. اگر کسی فقط با سه چهار گوشه یک دستگاه آشنا باشد خسته‌کننده می‌شود.

چقدر از نیازهای جوان‌ها را در محفل و مجلس‌تان در نظر می‌گیرید؟ جوان امروزی با همه گرفتاری‌هایش می‌خواهد امام حسینی بماند، درد دینش را حفظ کند. برای این ‌ها چه می‌کنید؟
نطفه پاک، لقمه پاک، محیط پاک؛ هر کدام از اینها ایراد داشته باشد، تاثیر می‌گذارد. طرف نطفه و لقمه‌اش پاک است اما دوست‌هایی که انتخاب می‌کند شاید دوست‌های خوبی نیستند، پدر و مادرش هم کاری نمی‌کنند. فرهنگ سیدالشهدا(ع) این است که در خانه به همدیگر محبت داشته باشید. اگر برادری به خواهرش و پدری به بچه‌هایش محبت نداشته باشد، اینها می‌روند بیرون از خانه، یک محبت کاذب را تجربه می‌کنند. یک نفر به آنها محبت می‌کند و می‌روند دنبالش. امام حسین(ع) و مجلس امام حسین(ع) کار خودشان را انجام می‌دهند. دعای بی‌بی هم پشت سر این بچه‌ها هست. پدر و مادر باید دین‌درد داشته باشند. نگویند ما هر کاری می‌کنیم بچه‌هایمان می‌روند هیأت. تازه هیأت هم نمی‌گویند. می‌گویند می‌رود محمود کریمی. از کجا معلوم که وقتی پرده‌ها کنار می‌رود آبروی من یکی از همه بیشتر نرود. هر کسی در جایگاه خودش باید دین درد داشته باشد.

با کدام یکی از مرثیه‌سراهای قدیمی ما انسی داشتید و انتخاب اشعارتان بیشتر از مجموعه‌های آنها بوده؟
چون زبان الان فرق می‌کند، طبیعتا از اشعاری که با زبان الان است، بیشتر استفاده می‌کنیم. مثلا حاج آقای سازگار چهار جلد نخل میثم را گفته‌اند. شما هر کجای این کتاب‌ها را باز می‌کنید، فقط در حاشیه‌اش شعر ندارد. همه‌ شعر‌ها محکم و استخوان‌دار است. با بعضی‌ از شعرای جوان هم در تماس هستیم. ۲۵-۲۴ سال بیشتر ندارند اما شعرهای خوبی می‌گویند. یکسری چیزهای شعر هم عشقی است.

شما مداحی را شغل می‌دانید؟
در روایات داریم که امام صادق(ع) به کسی که در خانه‌شان روضه خواند، زینت‌آلات و جواهرات قیمتی را گرفتند و به ایشان دادند و گفتند «آخرتت هم با من». اگر به این دید نگاه کنیم، یک منبع درآمد خیر است که حلال‌ترین پول دنیاست. به خاطر همین آن چیزی که می‌دهند مهم است. این با چیزی که شما می‌گیرید فرق می‌کند.

خواندن برای اهل بیت بازنشستگی دارد؟
شما اول ببین ما استخدام شده‌ایم، ثانیا مدح سیدالشهدا(ع) و اهل بیت از آن دست کارهایی است که روز قیامت همه آدم را به آن کار می‌شناسند. اینجا بحث مالی مطرح نیست، بحث حالی است. ما برای خودمان کار می‌کنیم نه برای امام حسین(ع). ما کجا و ایشان کجا؟ کسی که یک کبریت می‌زند و اجاق را روشن می‌کند، کی از او تشکر می‌کند؟ خود حضرت زهرا(س). هر چی بدهی هزار برابرش را گرفته‌ای. بیشتر. چون ماها به اندازه ظرفیت و شخصیت خودمان کار می‌کنیم، حضرت زهرا(س) به اندازه ظرفیت و شخصیت خودش اجر می‌دهد.

منبع: همشهری جوان
/م118