چگونه «اندیشه» و «دل» انسان فاسد می شود؟

همه ما در درونمان حیوانی داریم که باید سوار بر آن باشیم، اما وقتی این حیوان سوار ما ‌شد، کار به همین جا می‌رسد.

آنگاه که شهوت و غضب، آزادی مطلق حیوانی پیدا کنند، بر عقل و قلب غلبه کرده و هر دو را در هدف‌گیری‌هایشان فاسد می‌کنند.

به همین‌خاطر انسان سر از حب به دنیای مذموم درآورده و آن را هدف خویش قرار می‌دهد.

علی(ع) می‌فرماید: دنیا را رها کن چرا که دوستی دنیا انسان را کر، کور و گنگ کرده و انسان را به اسارت می‌کشد. (بحارالانوار، ج70، ص7)

حضرت همچنین در بیانی دیگر می‌فرماید: دوستی دنیا عقل را فاسد می‌کند و قلب را از شنیدن حکمت کور می‌کند. (غررالحکم. ص65)

پی نوشت: رسائل بندگی، ص84/آیه‌الله مجتبی تهرانی

/م118