تهجد و نماز شب از اصول طلبگی به شمار می رود

کد خبر: 26772
حضرت آیت الله نوری همدانی گفتند: سحری خیزی و تهجد از اصول طلبگی است ، سید بحر العلوم، طلابی که تهجد نداشتند راتعلیم نمی دادند و درس دادن به آنها را برای خود حرام می دانستند
وارث:  این مرجع تقلید امروز در دیدار اساتید، طلاب و فضلای مدرسه علمیه آل البیت (سفیران هدایت – بندرلنگه)، اظهارداشتند: اسلام تاکید فراوانی بر اتحاد و وحدت بین مسلمانان کرده است و در این رابطه دستوراتی از جانب معصومین (ع) نیز رسیده است.

معظم له افزودند: وحدت بین مسلمین موجب خنثی شدن توطئه­های دشمنان و به ویژه صهیونیزم جهانی و حکومت های دست نشانده آل سعود، قطر و بحرین می شود؛ غربیها دوست دارند به اختلافات بین مذاهب دامن بزنند و از  این طریق بر آنها حکومت کنند.

حضرت آیت الله نوری همدانی در ادامه گفتند: طلبگی از پرفضیلت ترین و با ارزش ترین شغلها است. بنابراین باید قدر این نعمت را دانست و شکر گزار آن بود.

 معظم له عالمان و مجاهدان را دو قشر تأثیر گذار در جامعه دانستند و در ادامه خاطر نشان ساختند: اخلاص، ارادۀ قوی، همّت و نظم از ضروریات طلبگی است.

حضرت آیت الله نوری همدانی اظهار داشتند: فقیهان و بزرگان دین در گذشته با داشتن این عناصر به درجات علمی بالایی رسیدند و از این طریق خدمات شایسته ای به اسلام کرده اند.

ایشان گفتند: ادبیات عرب علوم پایه حوزه است. باید طلبه بر ادبیات عرب مسلط باشد تا بتواند قلم رسا و بیان قوی داشته باشد.

این مرجع تقلید ابراز داشتند: طلاب لازم است  از اساتید خوب  اخلاقِ که توانسته اند مراتب اخلاقی را در خود تجلی  دهند، بهره ببرند. وجود این گونه اساتید برای  ترقی و پرورش طلاب در حوزه ضروری است.

حضرت آیت الله نوری همدانی گفتند: سحری خیزی و تهجد از دیگراصول طلبگی است و بعضی از علمای گذشته مانند سید بحر العلوم، طلابی که تهجد نداشتند، تعلیم نمی دادند و درس دادن به آنها را برای  خود حرام می دانستند و این موضوع  بیانگر اهمیت نماز شب در بین حوزویان است.

 ایشان افزودند: شیخ ابراهیم زنجانی از جمله کسانی بود که علم داشت، ولی بهره ای از اخلاق نبرده بود و  موج مشروطه خواهی غربی را علیه اسلام و شیخ فضل الله نوری به راه انداخت و موجب شهادت و به در آویختن  این عالم مجاهد شد.

این مرجع تقلید افزودند: اسلام از این عالمان بی کفایت و بی اخلاق ضررهای زیادی متحمل شده و خسارت های فراوانی دیده است که قابل جبران هم نیست.


/ف.م214