راه توسل به امام زمان (عج) در شب های جمعه
سپس سوره (حمد) را به پايان ببرد و يك مرتبه «توحيد» بخواند، و ركوع و دو سجده را بجا آورد، «و سبحان ربّى العظيم و بحمده» را در ركوع هفت مرتبه «و سبحان ربّى الاعلى و بحمده» را در هر سجده هفت مرتبه بخواند.
وارث: در کتاب مفاتیح الجنان خواندن نماز امام زمان(عج) در شب جمعه برای اجابت دعای حاجت‌مندان توصیه شده است. نحوه خواندن نماز امام زمان(ع) بدین شرح است:
هركس را به خداى تعالى حاجتى پيش آيد بايد بعد از نيمه شب جمعه غسل كند و به جايگاه نماز خود برود، و دو ركعت نماز بخواند، در ركعت اول وقتى كه به آيه «اياك نعبد و اياك نستعين»
رسيد صد مرتبه آن را بگويد.
سپس سوره (حمد) را به پايان ببرد و يك مرتبه «توحيد» بخواند، و ركوع و دو سجده را بجا آورد، «و سبحان ربّى العظيم و بحمده» را در ركوع هفت مرتبه «و سبحان ربّى الاعلى و بحمده» را در هر سجده هفت مرتبه بخواند و ركعت دوم را نيز به همين كيفيت بجا آورد و پس از تمام شدن نماز اين دعا را بخواند، به درستى كه حق تعالى حاجت او را برآورده مى سازد هر حاجتى كه باشد بجز آن كه حاجت او در قطع كردن پيوند خويشان باشد.
و دعا اين است:
اَللّهُمَّ اِنْ اَطْعَتُكَ فَالْمَحْمِدَةُ لَكَ وَ اِنْ عَصَيْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ مِنْكَ الرَّوْحُ وَ مِنْكَ الْفَرَجُ سُبْحانَ مَنْ اَنْعَمَ وَ شَكَرَ سُبْحانَ مَنْ قَدَّرَ وَ غَفَرَ اللّهُمَّ اِنْ كُنْتُ عَصَيْتُكَ فَاِنّى قَدْ اَطَعْتُكَ فى اَحَبِّ الاَْشْيآءِ اِلَيْكَ وَ هُوَ الاْ يمانُ بِكَ لَمْ اَتَّخِذْ لَكَ وَلَداً وَ لَمْ اَدْعُ لَكَ شَريكاً مَنّاً مِنْكَ بِهِ عَلَىَّ لا مَنّاً مِنّى بِهِ عَلَيْكَ وَ قَدْ عَصَيْتُكَ يا اِلهى عَلى غَيْرِ وَجْهِ المُكابَرَةِ وَ لاَ الْخُروُجِ عَنْ عُبُودِيَّتِكَ وَلاَ الْجُحُودِ لِرُبُوبِيَّتِكَ وَلكِنْ اَطَعْتُ هَواىَ وَ اَزَلَّنىِ الشَّيْطانُ فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَىَّ وَ الْبَيانُ فَاِنْ تُعَذِّبْنى فَبِذُنُوبى غَيْرُ ظالِمٍ لى وَ اِنْ تَغْفِرْلى وَ تَرْحَمْنى فَاِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ.
خدايا اگر اطاعتت كردم، پس ستايش توراست، و اگر نافرمانى ات نمودم پس حجّت توراست، نسيم رحمت و گشايش از جانب توست، منزّه است كسى كه نعمت داد، منزّه است كسى كه تقدير كرد و آمرزيد، خدايا چنانچه نافرمانى ات كرده باشم، پس به يقين در محبوب ترين چيزها به نزد تو اطاعتت نمودم، و آن ايمان به توست، برايت فرزندى نگرفتم، شريكى نخواندم، اين ايمان منّتى است از جانب تو بر من، نه از سوى من بر تو، نافرمانى كردم تو را اى معبود من نه از روى دشمنى، و نه از روى بيرون رفتن از بندگى ات، و نه از روى انكار ربوبيّتت، بلكه هواى نفسم را پيروى كردم، و شيطان مرا لغزاند، تو را بر من حجّت و بيان است، پس اگر عذابم كنى به خاطر گناهان من است، و تو ستمكار بر من نيستى، و اگر مرا بيامرزى، و به من رحم كنى به يقين تو بخشنده و بزرگوارى.
پس از اين دعا تا نفس او وفا كند يا كريم، يا كريم را تكرار كند، و بعد از آن بگويد:
يا آمِناً مِنْ كُلِّ شَيْى ءٍ وَ كُلُّ شَيْى ءٍ مِنْكَ خآئِفٌ حَذِرٌ اَسْئَلُكَ بِاَمْنِكَ مِنْ كُلِّ شَيْى ءٍ وَ خَوْفِ كُلِّ شَيْى ءٍ مِنْكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُعْطِيَنى اَماناً لِنَفْسى وَ اَهْلى وَ وَلَدى وَ سآئِرِ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ حَتّى لااَخافَ وَ لا اَحْذَرَ مِنْ شَيْى ءٍ اَبَداً اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْى ءٍ قَديرٌ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ يا كافِىَ اِبْراهيمَ نُمْرُودَ وَ يا كافِىَ مُوسى فِرْعَوْنَ اَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَكْفِيَنى شَرَّ فلان بن فلان
اى ايمن از هرچيز، و هرچيز از تو هراسان و در حذر، از تو مى خواهم به ايمنى ات از هرچيز، و هراس هرچيز از تو، اينكه بر محمد و خاندان محمّد درود فرستى، و به من امان دهى، براى خود و خاندان و فرزندانم، و ساير چيزهايى كه به من عنايت كردى، تا هرگز از چيزى نهراسم و حذر نكنم، به درستى كه تو بر هرچيز توانايى، و خدا ما را بس است، و چه خوب كارگشايى است، اى كفايت كننده ابراهيم از نمرود، و اى كفايت كننده موسى از فرعون، از تو مى خواهم بر محمد و خاندان محمّد درود فرستى، و از من كفايت كنى شرّ فلان پسر فلان را.
و به جاى (فلان بن فلان) نام شخصى را كه از شرّ او مى ترسد، و نام پدرش را بگويد، و از خدا بخواهد كه زيان او را دفع و وى را از او كفايت كند، به درستى كه حق تعالى گزند او را كفايت خواهد كرد انشاء اللّه تعالى، و پس از آن به سجده رود، و حاجت خود را بخواهد، و به سوى حق تعالى زارى كند، به درستى كه مرد مؤمن و زن مؤمنه اى نيست، كه اين نماز را بجا آورد، و اين دعا را از روى اخلاص بخواند، مگر اينكه درهاى آسمان براى او در برآمدن حاجاتش گشوده مى شود، و در همان هنگام و همان شب دعاى او نسبت به هرگونه حاجتى كه باشد مستجاب مى شود، و اين به سبب فضل و انعام حق تعالى بر ما و بر مردم است.