گل و گلدون (13) / از تو به من
وارث:
«توبه»، استغفار نیست!...
کسی چه می داند؟!... شاید خدا منظورش این بوده:
تو به من بازگرد و لب به سخـن بگشای
تو به من درددل هایت را بگو و جواب را از من بخواه
تو به من پناه بیار و جز از من، نخواه
تو به من نیاز و نازت را بگو، دیگران را نیاز نیست
تو به من همه چیز را بسپار و خوب و بد را هم از من بخـواه
تو به من نگاه کن و چشم از دست بقیه بردار
تو به من نماز بگذارد و جلوی کسی خم نشو
تو به من برگرد و دل به هیچ کسی نسپار
تو به من تکیه کن! دنیا، جایگاه خوبی برای سرسپردن نیست!
تو به من فکر کن تا خانه ی دلت آباد شود و دلت شاد
تو به من پشت نکن؛ همه چیز و هرکسی به خدمتت در می آیند!
تو به من دل بده تا هیچ دردی در دل و جانت جای نگیرد!
تو به من رازهایت را بگو... گشودن قفل های زندگیت با من!
تو به من باز می گرد! محبت حسین را با خودت بیاور...
کسی چه می داند؟!... شاید خدا بخشید!...
علیرضا پورمشیر