آیت الله صمدی آملی: اربعین گرفتن از شعائر ما است + گزارش تصویری
لفظ شریف اربعین از آیه «وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً»1 گرفته شده است. خوشا به حال آنها که اربعین کلیمی و اربعین حسینی می گیرند. این ها از شعائر ما است. هر چه از حضرت عیسی علیه السلام در بین مردم رواج پیدا کرد شعائر عیسوی است. هر چه از حضرت موسی علیه السلام رواج پیدا کرد شعائر موسوی است. هر چه هم از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله رواج پیدا کرد شعائر اسلامی است. آنچه از امیرالمومنین علیه السلام رواج پیدا کرد شعائر علوی است و آنچه از امام حسین علیه السلام سر زده است شعائر حسینی است.
این همه برکات معنوی را خداوند به ما عطا فرمود. زیارت جامعه کبیره مقامات جمعی دارد. برای همین هم اسمش جامعه شد. هم جامعه است و هم کبیره است. چه اینکه دعای ندبه هم به عنوان یک دعایی است که ما در محضر خدای متعال تشرف پیدا می کنیم تا در مورد اولیای خدا گریه کنیم که بالاتر از گریه عاطفی متعارف است. یک گریه علمی و شهودی است که با حمد الهی شروع می شود و در مورد اولیای خاص خدای متعال گفته می شود.
یکی از نکاتی که یکی از بزرگان اهل علم مطرح فرمود این بود که کمال هر صفتی آن است که با آمدن ضدش آن صفت زائل نشود. خدای متعال هم در قرآن به اوصاف متقابل اشاره فرموده است. یک وقتی اوصاف تقابلی است هم هادی است و هم مُضل است. از این اسماء متقابل فراوان در ادعیه ها داریم. الله در کنار هر اسمی قرار بگیرد یک معنا دارد.
با ظاهر بودن، باطن بودن زائل نمی شود. وقتی می گوییم "هو الاول و الآخر" یعنی او اول است در عین حالی که اول است آخر است. مرحوم جناب شوشتری در یک کتابی گفتند: کمال هر صفتی این است که با آمدن مقابلش، آن صفت زائل نشود. اهل بیت علیهم السلام فرمودند: هر چه از ما می شنوید مطمئن باشید از متن قرآن است. نه تنها کمال هر صفتی این است که با امدن صفت مقابلش زائل نشود بلکه کمال هر صفتی این است که وقتی با مقابلش جمع می شود مقابل را هم بالا می برد. به جای اینکه هم را دور کنند یکدیگر را بالا می برند.
چون اضداد جمع شده اند طبیعت را این چنین گفته اند. این ضد آن ضد را بالا می برد و دیگری آن ضد دیگر را. در زیارت جامعه کبیره می فرماید: خدای متعال هم با شما می گشاید و هم با شما می بندد. هم قابض است و هم باسط. همه این توان را ندارند که دائماً پیش خدا باشند و عادت هم نکنند. دائماً در عظمت الهی غرق باشند. در دعای ندبه خدای متعال گروهی را خاص را فقط با قضا برخورد کرده است. با قدر برخورد نکرده است. همه کسی تحمل قضا را ندارد ولی توان قدر را داریم. آن که قضای الهی است دعایش را هم می کند ولی می داند حکم، حکم دیگری است. حوصله شان خیلی وسیع است.
همیشه اربعین است. خدا یک عالمی را ساخته است و اهلش می دانند که چقدر بامزه است.
پی نوشت:
1.
آیه 142 سوره اعراف