دلبسته آرزوها و دنیا نباشیم

وارث:سعید شمس کارشناس علوم قرآنی درباره آرزوی دراز گفت: آرزو کردن جزء طبیعت انسان است و این عیب نیست اما مشکلاتی را گریبان گیر انسان می کند که این وجه آن خوب نیست.

وی در همین راستا افزود: اصل آرزو کردن خیلی خوب است اما آرزوهای طولانی و ادامه دار برای انسان مشکل ساز است و باعث می‌شود که انسان فراموش کند آنچه را در این دنیا آرزو کرده و به دست آورده را باید رها کند و با آمادگی از این دنیا برود. 

وی ادامه داد: گاهی انسان از خداوند یک خواسته در حد ابتدایی دارد بعد متوجه ‌می‌شود که خداوند نیاز او را برآورده کرده است، مثلا کسی از خداوند خانه‌ای را می‌خواهد و درخواست می‌کند که ای کاش سرپناهی داشته باشم، منظور آن بنده این است که سرپناهی داشته باشد و مهم نیست چه سرپناهی و چگونه باشد. بعد می گوید می‌خواهم این خانه من کمی بزرگتر باشد؛ سپس خداوند همان خواسته را برآورده می کند. با گذر زمان درخواست خانه جدیدتر و زیباتر را از خداوند می‌کند. بعد زندگی در بهترین محله را تقاضا می کند. بعد درخواست یک خودرو معمولی را می‌کند؛ اما این خواسته‌های درونی انسان تمام شدنی نیستند و هر چقدر ادامه دهد و خدواند به او عطا کند باز هم انسان مایل است نعمت جدیدتری داشته باشد.

شمس خاطرنشان کرد: انسان با هر دفعه تقاضا از خداوند او را فراموش می کند. نقطه مقابل آرزوهای دراز، داشتن زهد و عدم دلبستگی به دنیا است. ممکن است کسی دارایی های زیادی داشته باشد اما به آنها دلبسته نباشد. زاهد کسی است که همه چیز داشته باشد اما به آنها دل نبندد و معتقد است که هر وقت از این دنیا برود می تواند از دارایی های خود دل بکند و آخرت را فراموش نکند. در واقع نقطه مقابل آرزوهای دراز، یاد کردن آخرت است.