روحیه ی تشکر خیلی متفاوت از روحیه ی توقع است و خیلی از ما توقعی بار آمدیم. وقتی ما دعا می کنیم یعنی در نزد خداوند نیازمندی هایمان را می بریم و خوب است که هر چه می خواهیم را از خداوند بخواهیم اما ادب قبل از دعا این است که یک سری نعمت هایی را که داریم از خداوند شکر گزاری کنیم و إلا بی ادبی کرده ایم.

شعار «کُلُّ یوْمٍ عاشُورا وَ کُلُّ اَرْضٍ کَرْبَلا»؛ می‌خواهد بگوید: روح خود را برای همیشه با فرهنگ اصحاب کربلا متحد نگه‌دار تا شور اصحاب حسین(ع) در جانت زنده بماند و لحظه‌ای از وفاداری به حقیقت غافل نمانی.

با نائل شدن به زیارت سیدالشهدا(ع) در زیارت عاشورا در شرایطی قرار گرفته‌اید که امکان صلوات و رحمت و مغفرت الهی بر جانتان فراهم است و بر این اساس اظهار چنین تقاضای مهمی را به ما آموخته‌اند، از طریق این تقاضا از خدا می‌خواهی تا همه نیکی‌ها را به طور یک جا به شما عطا کند.

زائر امام حسین(ع) متوجه است در زیارت آن حضرت تمام دریچه‌های رحمت خدا گشوده است و لذا به خود جرأت می‌دهد که تقاضای خود را تا آنجا وسعت دهد که اظهار کند: در ازای برائت از دشمنان شما و مودّت به شما و در راستای معیت با آن عزیزان، از خدا می‌خواهم که مرا به مقام محمودی که شما نزد خدا دارید، برساند.

در زیارت عاشورا مسئله برائت و تقرب را همچنان تکرار می‌کنیم چون روح انسان با تکرارِ نظر به ابعاد شخصیت امامان معصوم، قلب خود را به سوی آن حقایق معنوی سوق می‌دهد و از آن طریق صعود می‌کند.

مراسم زیارت عاشورا صبح سه شنبه مورخ 1395/8/18مصادف روز هشتم ماه صفر در حسینیه صنف لباس فروشان برگزار گردید.

در زیارت عاشورا خطاب به امام حسین(ع) می‌گویید با مودّت به شما، به خدا و رسولش تقرّب می‌جویم و در وجه دوم جهت تحقق کامل تقرب به خدا موضوع برائت و دوری از دشمنان اهل بیت را اظهار می‌دارید، چون می‌دانید شرط تقرب به خدا حُبّ و بغضی است که بر محور حضرت امام حسین(ع) بگردد؛ زیرا گرایش دل به اباعبدالله بدون دوری از دشمنانِ روح حسینی ممکن نیست.

وقتی در زیارت عاشورا از خداوند تقاضا می‌کنید در ذیل نور حسین(ع) مرا نزد خودت آبرو ده، منظور آن نوع آبروهای وَهمْی صِرفِ اجتماعی نیست، همچنان که مورد نظر مولایمان امام حسین(ع) چنین آبروهایی نبود، بلکه می‌خواهی نگران آبروهای خیالی در نزد اهل دنیا نباشی همچنان که آن حضرت نگران آبرویش نزد اوباش بنی امیه نبود و به وظیفه خود عمل کرد.

امروز بيشتر از ديروز بايد با امام حسين(ع) زندگي کنيم، چون ظلمات با شدت بيشتری به صحنه آمده و حق و حقيقت آمادگی ظهور بيشتری را پيدا کرده است. همين‌طور که ملاحظه می‌کنيد اگر ملّت ما در اين دورانِ ظلمات، پرتوی از حيات دارد، به جهت زندگی با حسين است و هر روز که زندگی با حسين برای او شديدتر شد، حيات او شکوفاتر گشته و چهره‌ای ديگر از حقيقت نمايان شده است.

در زیارت عاشورا موضع‌گیری‌هایی مطرح است که روح و قلب را جهت می‌دهد، یک حرف ساده‌ سیاسی نیست، یک نوع برنامه‌ریزی برای زندگی در زیر پرتو دین است، دینی که حضرت باقر(ع) در موردش می‌فرمایند: آیا دین جز حب و بغض است؟

انسان با سلام کردن به اولیاء الهی در زیارت عاشورا یک نوع سیر و سلوک به سوی مقام اباعبدالله و اصحاب کربلا را در همه زندگی پیشه‌ خود می‌کند و اظهار می‌دارد حالِ من چنین است که مسیر تسلیم بر شما در من استمرار دارد و به وسیله‌ آن همواره روحم را تغذیه می‌کنم.

مراسم زیارت عاشورا صبح سه شنبه مورخ 1395/8/11مصادف روز اول ماه صفر در حسینیه صنف لباس فروشان برگزار گردید.

سلام بر امام حسین(ع) در زیارت عاشورا به معنی تسلیم محض و عشق و اخلاص و مودت و زیارت است؛ سلام هم اعلام آشتی و هم به معنی تسلیم محض است و خطاب به امام حسین(ع) عرض می‌کنیم که با ایشان و مکتبشان همراه هستیم و لذا این سلام موجب مسئولیتی در ما می‌شود تا جان و مال خود را در اختیار راه امام حسین(ع) قرار دهیم.

خداوند انسان هایی که زیاد توبه می کنند را دوست دارد. باید برای خداوند توبه کرد از روی شرمندگی و خجالت، این توبه توبه ی نصوح است. آرزو های طولانی که مبنای آن این است که با خود فکر می کنیم عمر طولانی داریم و اثر آن این است که از مرگ غافل می شویم و در نتیجه از توبه کردن هم غافل می شویم.