حجت الاسلام بنیانیان : ما به این دنیا آمده ایم که ثابت کنیم عهدمان با امیرالمومنین (ع) واقعی است+ گزارش تصویری

یک سوالی که ذهن خیلی از محبین امام حسین علیه السلام را درگیر کرده است این است که مطالبی را در کتاب ها می خوانید یا می شنوید با باورهای دینی ما مغایر است. مثلا وقتی قرآن را می خوانیم می بینیم آنقدر که خداوند هشدار داده است، بشارت نداده است. آنقدر که از عذاب جهنم و عذاب گفته است از بهشت نگفته است. ما قبل از اینکه بر سر امامت با اهل سنت اختلاف داشته باشیم، بر سر عدل اختلاف داریم. آنها به عدل اعتقاد ندارند.

ثواب زیارت سیدالشهدا (ع)

این حدیثی که از امام باقر علیه السلام است، خیلی حدیث قشنگی است. ایشان فرمودند: اگر دوست دارید هر طور که می خواهید درباره شما صحبت شود، پشت سر مردم نیز همان را بگویید. مثلا دوستان امام حسین علیه السلام روز عرفه می خواهند کربلا بروند، می روند مفاتیح الجنان را باز می کنند و می بینند نوشته است هر کسی روز عرفه کربلا باشد، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می بخشد. از امام موسی بن جعفر علیه السلام شنیده ایم که کم ترین چیزی که به زائر قبر امام حسین علیه السلام می دهند، بخشیده شدن گناهان گذشته و آینده اش است. اول زیارت امیرالمومنین علیه السلام در مفاتیح امام صادق علیه السلام فرموده اند خداوند گناهان گذشته و آینده زائر قبر امیرالمومنین علیه السلام را می بخشد. در دعایی که بعد از زیارت امیرالمومنین علیه السلام آمده است و اهل بیت علیهم السلام به خواندن آن سفارش کرده اند. می گوید: خدایا من گناه کردم ولی الان زائر قبر امیرالمومنین علیه السلام هستم، کنار پدرم هستم، گناهان مرا حسنه کن و حسنات مرا تبدیل به درجات کن، غفرات مرا تبدیل به غفرات عالیات کن. خداوند می فرماید: کسانی که به پدر و مادرشان احترام گذاشتند، اول وارد بهشت شوند. آنهایی که به مردم خدمت کردند بعد از آنها وارد شوند. آنهایی که خوش اخلاق بودند، بعد وارد شوند. شهدا ماندند، خدا می فرماید: من اینها را هر جایی که بخواهم وارد می کنم ولی شهدا هر جایی که خودشان بخواهند می روند. آنجا روایت می گوید شهدا که در انتخاب جایگاهشان مختار هستند، غفرات عالیات را انتخاب می کنند. 

ثواب اشک بر سیدالشهدا (ع)

یک بحث اشک بر امام حسین علیه السلام است که گناهان آمرزیده می شود. خلق یک قطره اشک بر سیدالشهدا علیه السلام قابلیت بخشیده شدن گناه همه عالم را دارد.

محب امیرالمومنین (ع)

از این دست روایات هم خیلی داریم و از این بالاتر هم هست. حضرت علی علیه السلام وارد منزل رسول خدا صلی الله علیه و آله شدند و دیدند آقا می خندند و گریه می کنند. فرمودند: آقا جان من شما را تا به حال این طور ندیده بودم. حضرت فرمودند: جبرئیل خبری را به من داده است و از شنیدنش این چنین شده ام. همه خانواده را جمع کردند و خبری را که شنیدند به آنها فرمودند و گفتند: علی جان نیمی از اعمال من برای محبین تو است و حضرت علی علیه السلام هم فرمودند: نیمی از اعمال من هم برای محبین شما است. اگر جن و انس عبادت انجام دهند به اندازه یک عبادت علی علیه السلام نمی شود. حضرت زهرا سلام الله علیها هم فرمودند: من هم نیمی از اعمالم را به محبین علی بن ابیطالب علیه السلام می دهم. امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام هم فرمودند: من هم نیمی از اعمالم را به محبین علی بن ابیطالب علیه السلام می دهم. نیمی از اعمال اهل بیت علیهم السلام برای محبین امیرالمومنین علیه السلام است.

چرا اهل بیت (ع) نیمی از اعمالشان را می دهند؟

سوال پیش می آید که آنها که کریم هستند چرا نیمی از ثواب اعمالشان را می دهند؟ روز اولی که جبرئیل روضه سیدالشهدا علیه السلام را برای رسول خدا صلی الله علیه و آله خواند، به ایشان فرمودند: نیمی از اعمال من برای گریه کن های حسین علیه السلام است. حضرت فاطمه سلام الله علیها و کل اهل بیت علیهم السلام هم به این سخن شهادت داده اند. در اینجا می گویند ما که بخشیده شده ایم پس اگر گناه کنیم دیگر مشکلی نیست، سوال اینجا است که این معارف با همه قصه هایی که در قرآن می بینیم و عدل خداوند مغایرت دارد. نگذاریم کسانی که مریض هستند دوستان امام حسین علیه السلام را از این مجالس دور کنند. ما با آنچه که روایت می گوید جواب می دهیم. اگر محب اهل بیت علیهم السلام باشیم، این همه امتیازات برای ما رسیده است. آیه 56 سوره زمر مقصودش علی بن ابیطالب علیه السلام است و می گوید در عالم قیامت گروهی هستند که از دوری از اهل بیت علیهم السلام حسرتی می کشند که از عذاب کسانی که در جهنم هستند بالاتر است. روایاتی در این زمینه است که داستانش این است که فرمودند یکی از سخت ترین لحظات هر کسی لحظه جان دادن او است. فرموده اند دوستان ما را حضرت جبرئیل مانند بو کردن گلی جانشان را از بدنشان خارج می کند. امام حسین علیه السلام فرمودند: دوستان خاص خودمان را، خودمان جانشان را می گیریم. روایت دیگری است که می گوید وقتی سنگ لحد را می گذارند ارتباطمان با این دنیا قطع می شود و روحمان آزاد می شود. وقتی نکیر و منکر دهانشان را باز می کنند، میت همه چیز را فراموش می کند. 

دلیل حضورمان در این دنیا

دوست امیرالمومنین علیه السلام جایگاهش بهشت است و خدا او را بخشیده است، ولی در این دنیا برای چه آمده ایم؟ آمده ایم ثابت کنیم قابلیت «حلت بفنائک» شدن را داریم. روایت داریم که در آن دنیا سیدالشهدا علیه السلام یک نگاه کنند، 700 سال از آن نگاه مست و بیهوش هستیم و عذابی می کشیم که جهنمیان این عذاب را ندارند. اوج بدبختی یک شیعه این است مانند وقتی که به دنیا آمده است از دنیا برود. خدا گناهانش را بخشیده است ولی اعمالی ندارد. ما باورمان بر این ها است. مرگ و قیامت و سوال نکیر و منکر حق است. امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: خدا شما را به این دنیا آورده است که جبران مافات کنید. ابلیس هم همین را می گوید. ما به این دنیا آمده ایم که ثابت کنیم عهدمان با امیرالمومنین علیه السلام واقعی است و جبران مافات کنیم. همین زیارت عاشورا که می خوانی، اسمش زیارت عاشورا است، حدیث قدسی است. به فرموده امام باقر علیه السلام سیر و سلوک «حلت بفنائک» شدن امام حسین علیه السلام است. از شروعش اعلام می کند تو ابا عبدالله هستی و پدر عباد خداوند هستی. حق پدری بر گردن ما داری که ما را هدایت کنی. عصر عاشورا شمر روی سینه امام حسین علیه السلام است و امام به او می فرمایند: از صبح هر کاری که خواسته ای انجام دادی، من تا دقایقی دیگر از شدت زخم هایم شهید می شوم. فقط سر مرا نبر من شفاعت می کنم بغل جدم رسول خدا باشی. ایشان می خواهند پدری کنند تا او در روز قیامت نگوید برای حبیب پدری کردی و برای من پدری نکردی. مناجات کوفه امیرالمومنین علیه السلام ابتدایش یک جمله دارد که می فرماید: خدایا به تو پناه می برم از روزی که پدر و مادرها از هول قیامت می گویند خدایا نمی شود فرزند مرا عذاب کنی؟ در مستدرک صفحه 213 امام صادق علیه السلام می فرمایند: بچه ای که پیر شده است در قیامت یک پناه دارد و آن هم سیدالشهدا علیه السلام است. هر عاشورا یک حقیقت جدای از عاشورای قبل است. بعد از اذان ظهر می گوید: «هل من ناصر ینصرنی». اگر در آنجا عقب بمانی، عقب مانده ایم. حساب، کتاب امام حسین علیه السلام برای کسانی که می خواهند فدایش شوند، خیلی سخت تر است. حواسمان پرت هیئت ها نشود، حواسمان جمع سیدالشهدا علیه السلام باشد.

درباره امام باقر (ع)

امام باقر علیه السلام شکافنده علوم است. خدا هشام¹ را لعنت کند، در مکه وقتی دید دور امام خالی است امام را مسموم کرد و به شهادت رساند. اما امام باقر علیه السلام یک ویژگی دیگر هم دارند. آخرین امامی هستند که در کربلا شاهد آن مصیبت ها بودند. خیلی از جملات مقتل مربوط به امام باقر علیه السلام است.

/1102101304

پی نوشت:

1.    

هشام بن عبدالملک (۷۲-۱۲۵ هجری/۶۹۱- ۷۴۳ میلادی) زاده شده در دمشق، دهمین خلیفه از خلفای اموی بود که از ۱۰۵ تا ۱۲۵ هجری(۷۲۴ تا ۷۴۳ میلادی) خلافت کرد؛ او جانشین برادرش یزید بن عبدالملک گردید و نوزده سال و هفت ماه بر سرزمین‌های اسلامی فرمان راند. هشام سپاهی به هند فرستاد تا شورش هندوان را در سند فرونشاند و خود دستور به کشتن فرمانده ایشان جای سینگ داد؛ او همچنین سپاهی به ناربون در فرانسه فرستاد. از جمله شورشهایی که در دوره وی روی داد، شورش زید بن علی بود که به دستور خلیفه سرکوب شد. هشام، شخصی به شدت متوجه به شریعت بود، پسرش را به جهت عدم حضور در نماز جمعه سرزنش می‌کرد؛ و بر دیگر پسرش که حاکم شهر حمص بود، به سبب زنا، حد جاری کرد. هشام علاوه بر تعلق خاطری که به زهری داشت، کسان دیگری از محدثان را به خود جذب کرده بود که از جمله آنها «منصور بن معتمر» بوده‌است.