منزلت اهل بیت پیامبر(ص) در روز قیامت
منزلت اهل بیت پیامبر(ص) در روز قیامت چگونه است؟
وارث : در آموزه‌های دینی، پیشوایان معصوم از اهل بیت پیامبر(ص) دارای مقام و منزلت مشخص و بزرگی در دنیا و آخرت هستند. در این‌جا به برخی از روایاتی که ناظر به چنین مقام والایی در قیامت می‌باشد و در منابع شیعه و اهل سنت نقل شده است، اشاره می‌شود:
1. پیامبر اکرم(ص): «نخستین کسى که در کنار حوض کوثر بر من وارد می‌شود، اهل بیت من و کسانى از امّت من هستند که مرا دوست دارند».[1]
2. پیامبر اکرم(ص): «من، على، فاطمه، حسن و حسین، روز رستاخیز در خانه‌اى گنبدى زیر عرش قرار داریم».[2]
3. امام على(ع): «پیامبر خدا(ص) به من آگاهی داد که نخستین کسانى که به بهشت وارد می‌شوند، منم و فاطمه، حسن و حسین. گفتم: اى پیامبر خدا! دوستداران ما، چه؟
فرمود: پشت سر شما به بهشت وارد خواهند شد».[3]
4. همچنین آن بزرگواران در مقام شافعان محشر بوده که از نیکوکاران و ولایتمدارانی که حتی گاه گناهی هم داشته‌اند نزد خدا شفاعت می‌کنند.[4] چنان‌که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «در روز قیامت، من شفاعت می‌کنم و شفاعتم پذیرفته می‌شود، و على شفاعت می‌کند و شفاعتش پذیرفته می‌شود، و اهل بیتم نیز شفاعت می‌کند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود».[5]
1. پیامبر اکرم(ص): «نخستین کسى که در کنار حوض کوثر بر من وارد می‌شود، اهل بیت من و کسانى از امّت من هستند که مرا دوست دارند».[1]
2. پیامبر اکرم(ص): «من، على، فاطمه، حسن و حسین، روز رستاخیز در خانه‌اى گنبدى زیر عرش قرار داریم».[2]
3. امام على(ع): «پیامبر خدا(ص) به من آگاهی داد که نخستین کسانى که به بهشت وارد می‌شوند، منم و فاطمه، حسن و حسین. گفتم: اى پیامبر خدا! دوستداران ما، چه؟
فرمود: پشت سر شما به بهشت وارد خواهند شد».[3]
4. همچنین آن بزرگواران در مقام شافعان محشر بوده که از نیکوکاران و ولایتمدارانی که حتی گاه گناهی هم داشته‌اند نزد خدا شفاعت می‌کنند.[4] چنان‌که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «در روز قیامت، من شفاعت می‌کنم و شفاعتم پذیرفته می‌شود، و على شفاعت می‌کند و شفاعتش پذیرفته می‌شود، و اهل بیتم نیز شفاعت می‌کند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود».[5]
[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 44، ص 60، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق؛ ابن أبی عاصم شیبانی، أبوبکر، کتاب السنة، ج 2، ص 348، المکتب الإسلامی، چاپ اول، 1400ق.
[2]. مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار فی فضائل الأئمة الأطهار(ع)، ج 3، ص 4، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1409ق؛ قادری هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق: بکری حیانی، صفوة السقا، ج 12، ص 100، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ پنجم، 1401ق.
[3]. طبری آملی، عماد الدین محمد، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ج 2، ص 46، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ دوم، 1383ق؛ حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، تحقیق، عطا، مصطفی عبد القادر، ج 3 ص 164، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1411ق.
[4]. ر. ک: «شفاعت در قیامت»، سؤال 440؛
[5]. ابن شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، متشابه القرآن و مختلفه، ج 2، ص 119، قم، بیدار، چاپ اول، 1410ق.
منبع : اسلام کوئست
/1102101305