امام محمد تقى علیه السلام چون زمینه را براى قیام رویاروى و مسلحانه بر علیه نظام جور حاکم مساعد نمى دیدند در هر فرصتى که به دست مى آمد براى باور کردن جهاد علمى و تربیت شاگردان و اصحاب شایسته اهتمام مى ورزیدند.
مورخان و سیره نویسان وی را یکی از پنج سیاستمدار عرب در عصر پیامبر(ص) و علی علیه السلام می خواندند و بزرگ مردی است که معاویه او را با صد هزار نفر از یاران خود برابر می داند.
ای اباصلت! من فردا نزد این مرد فاجر و تبهکار می روم. وقتی از نزد او خارج شدم، اگر سرم با عبایم پوشانده بودم، دیگر با من حرف نزن و بدان که مرا مسموم کرده است.
