چرا شهدایی که امروز در چارسوق جهان اسلام می‌درخشند جایی در محصولات فرهنگی و سینمایی ما ندارند و فقط از دریچه ژورنالیسم و گزارش‌های شتابزده تصویری به آن‌ها پرداخته می‌شود؟