گناه بین ما و خداوند، یک دره درست می کند که شاید این دره دیگر پر نشود. گناه خروج از ولایت است و در روایت است که آن شخصی که گناه می کند، در آن لحظه از ولایت ما به دور است، این عملش تحت سرپرستی شیطان است، ذاتش شیعه است اما عملش بد است، لذا بعد از انجام گناه، انسان پشیمان می شود و این پشیمانی نشانه ی ذات خوب اوست.