مراسم شب دوم ماه رمضان در مسجد امام حسن مجتبی (ع) برگزار شد+گزارش تصویری

مرحوم علامۀ بزرگوار علامه طباطبایی (رضوان الله علیه) در تفسیر المیزان در ذیل آیه ی 183سوره بقره به چند نکتۀ بسیار لطیف قرآنی اشاره کرده اند( یاایها الذین امنو کتب علیکم الصیام.) نکتۀ اول اینکه وقتی خداوند مارا مورد خطاب قرارمیدهد(یاا ایها الذین امنو) مومنین روزه بر شما واجب شده است، این لذت خطاب خستگی روزه را از انسان برطرف میکند. در روایتی از امام صادق (علیه السلام ) فرمودند: اگر یک شخصیت بسیار مهم مارا صدا بزند، دعوتی بکند چقدر خوشحال میشویم، میگوییم این ماموریت سخته است ولی ارزش دارد. یک شخص بزرگی من را صدا زده است، به من نامه نوشته است، یک نامۀ  شخصی، من سختی هارو تحمل میکنم. خدا مارا خطاب قرار داده است. روایت داریم انسان روزه دار دو شادی دارد: یک شادی لحظۀ افطار است. شما وقتی سر سفرۀ افطار مینشینی بعد از 17 ساعت در هوای گرم روز های بلند تابستان،  چه کسی میفهمد این لذت مناجات انسان را با خدا در لحظۀ افطار، نمیشود این را منتقل کرد به کسی که اهل عبادت نیست.

امام صادق(علیه السلام)فرمود شادی دوم اون لحظه ای است که انسان به ملاقات خداوند میرود و اجر و پاداش این عبادت را میبیند.

نکته ی دوم: مرحوم علامه امینی می فرمایند( لعلکم تتقون) امروز میلیون ها انسان روزه گرفتند چیزی به خدایی خدا اضافه نشده است. اگرجملۀ کائنات کافر گردند بر دامن کبریا ننشیند گل.

سورۀ مبارکۀ اسرا آیه ی 7(ان احسنتم احسنتم لانفسکم و ان اساتم فلها) ما به خدایی اعتقاد داریم که قوی و محکم است و محتاج عبادت ما نیست.

نکته ی سوم: مرحوم علامه می فرماید ادامۀ آیه را ببینید (ایام معدودات) همۀ سال که رمضان نیست. یک ماه از دوازده ماه . یک کارمند اگر در سال 30 روز بهش مرخصی ندهند فریادش بلند می شود. باور میکنین هاضمۀ ما فریادش بلند است که یک ماه به من مهلت بده. اگرچه در طول سال ما باید اعتدال داشته باشیم در خوردن  ولی نداریم . روزه وسیلۀ صحت و سلامت است. البته به شرط اینکه رعایت کنیم. در روایت داریم ارث روزه کم خوردن است. نکتۀ بعدی: ادامه ی آیه را بخوانید، مریض ها و مسافرا روزه نگیرند. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: اگر کسی روزه دار باشد در سفر (یک وقتی کسی دائم السفره، وظیفشه که روزه را بگیرد.) حضرت میفرمایند اگر روزه بگیرد و از دنیا برود من به جنازه اش نمازنمیخوانم. مریض هم نباید روزه بگیرد. همین جا یادآوری میکنم : یک وقت شما یقین داری روزه براتون ضرر دارد، جایز نیست. دوم :گمان داری 60درصد  70درصد ضرر دارد، جایز نیست. سوم احتمال ضرر میدی (یه احتمال عقلایی )، احتمال میدهی وخوف و نگرانی ضرر دارد بازهم جایز نیست که روزه بگیرید.

مطلب دوم: به دلیل اهمیت روزۀ ماه مبارک رمضان خیلی سفارش کرده اند در ماه رمضان مسافرت نروید. روزۀ ماه رمضان رو عزیزان با هیچ چیزی عوض نکنید. در روایات داریم به علت اهمیت روزۀ ماه رمضان مکرر می آمدند از ائمه سوال میکردند که ماه رمضان است دلمون میخواهد برویم کربلا زیارت امام حسین (علیه السلام) برویم آنجا قصد 10 روز میکنیم روزه میگیریم، اما دو سه روز تو راه رفت و برگشت روزه مون از دست میرود، برویم کربلا ؟یا بعد از ماه رمضان برویم؟ فرمودند :نه بمانین بعد از ماه رمضان بروید. دریکی از روایات از امام صادق (علیه السلام) سوال کردند که میشود ماه رمضان که رسید ما مسافرت برویم؟ حضرت فرمود: نه.جز در این 4 صورت دیگر مسافرت نروید، یک سفر برای مکه (حج واجب). دو جهاد در راه خدا. سه ترس از جان برادر ایمانیت داری که با نرفتن به این مسافرت جانش در خطر می اوفتد. چهار ترس از از بین رفتن مال (مال قابل توجه).

 نکتۀ جالب این است که گرفتاری مومن در ردیف حج خانۀ خدا، در ردیف جهاد در راه خدا قرار گرفت. اگر میبینید روزه را در سفر از دست میدهید، حتی سفر زیارتی، طبق این روایات باید کنار گذاشته بشود.

مطلب سوم: ماه رمضان اوج رحمت الهی است. ببینید در طول سال ما نداریم یک همچین امتیازی که در قرآن کریم شما یک سورۀ توحید بخوانید، یک سورۀ کوثر، کوتاه ترین سورۀ قرآن، سه آیه  بخونید ثواب سه ختم قرآن را دارد. پیامبر صلوات الله علیه فرمود کسی که یک آیه در ماه رمضان بخواند ثواب یک ختم قرآن را دارد.

 در روایتی از پیامبر(صلوات الله علیه) آمده است : اگر کسی یک روز با میل و رغبت روزه بگیرد، خدا همۀ زمین را هم پر از طلا کند و به او پاداش دهد پاداش او را کامل نداده است. تا روز قیامت.

از روزه بالاتر افطاری دادن به یک انسان روزه دار است. یکی از کارهای پسندیده افطار دادن در مساجد است. امروزه کم نیستند کسانی که وضع مالی شان بد است. چقدر خوب است در ماه رمضان سفره های سادۀ افطار را توسعه بدهیم. وقتی که امام سجاد (علیه السلام )روزه میگرفتند، دستور میدادند که گوسفند قربانی کنند و غذا آماده کنند و آن غذارا بین خانواده ها تقسیم میکردند و می فرمودند حالا افظار من را بیاورید. نان و خرما افطار خود حضرت بود.