حجت الاسلام عبدالملکی: گناه، باعث تأخیر در امر فرج است

وارث: ایام شهادت حضرت زینب (س) با سخنرانی حجت الاسلام عبدالملکی و مداحی حاج سعید خرازی، حاج احد قدمی و کربلایی عبدالرضا اصغری در هیئت موکب رقیه (س) برگزار شد.

در ادامه خبر متن سخنان حجت الاسلام سیدامیر عبدالملکی را می خوانید:

حضرت زینب سلام الله علیها را انسان معمولی حساب کنیم یا معصوم؟ اگر بخواهیم به ایشان بگوییم معصوم است که 12 امام و 2 معصوم داریم، نمی شود. اگر ایشان را انسان معمولی حساب کنیم، باز هم نمی شود چون دو امام معصوم به ایشان التماس دعا گفتند. فضائل و مناقب ایشان از حد عقول انسان ها فراتر است. ارتباط با معارف زینب سلام الله علیها در عالم امکان پذیر نیست.

مثلا شما در طی سال می توانید هزاران بار به حضرت قاسم علیه السلام یا رقیه سلام الله علیها متوسل شوید یا توسل به آقا علی اکبر علیه السلام که به این آسانی ها نیست. ارتباط با این ذوات منوّر، مشکل است چون اشبه الناس به پیغمبر صلی الله علیه و آله هستند و به وجود ایشان کسی راه ندارد.

شناخت معارف سیدالشهدا علیه السلام از باب توسل به حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام

ورود به معارف حضرت سید الشهدا علیه السلام از هر بابی امکان پذیر است. اگر می خواهید در عالم، کسی شوید و به جایی برسید، طریقتان فقط از طریق حضرت سیدالشهدا علیه السلام است.

راه ورود به حضرت سید الشهدا علیه السلام هم حضرت اباالفضل علیه السلام است.

کسی می تواند به حضرت زینب سلام الله علیها متوسل شود؟ در عالم این نشدنی است. امکان پذیر نیست که کسی سیر سلوک را از ایشان وارد شود ولی اگر کسی توانست از این مسیر وارد شود، به سرعت تمام مراحل را سیر می کند. هر چه که در این عالم امام حسین علیه السلام دارد، وجود مبارک حضرت زینب سلام الله علیها نیز دارد. چون لقب ایشان "شریکة الحسین" است چون با یکدیگر شریک هستند. اسم گذاری امام حسن و امام حسین علیهما السلام و حضرت زینب سلام الله علیها با خداوند بود. تا قنداقه ی حضرت زینب سلام الله علیها را دست پیامبر صلی الله علیه و آله می دادند، ایشان بسیار گریه می کردند. پیامبر صلی الله علیه و آله که جبل الصبر بودند تا حضرت را دیدند، گریستند.

حضرت زینب سلام الله علیها، 50 سال توانست مصیبت مادرشان را تحمل کند اما مصیبت امام حسین علیه السلام را 6 ماه تحمل کرد. مصیبت امام حسین علیه السلام، 6 ماهه ایشان را آب کرد.

در باب شهادت حضرت زینب سلام الله علیها حرف قطعی نداریم. این که ایشان کجا دفن است؟ در مصر، سوریه یا قبرستان بقیع؟ هیچ کدام معلوم نیست باشد چون سالک ترین در این مقام به مرحله ی فنا می رسد. کسانی که فانی در سیدالشهدا علیه السلام شدند، قبر هم ندارند. شهدای کربلا چیزی از بدنشان نمانده بود.

امام سجاد علیه السلام، بدن های همه ی شهدا را که زیر سم اسبان لگدمال شده بود، دفن کرد. 72 بدن اندازه یک بدن نبود. همه قطعه قطعه شده بود. بیرون از این جا هرچه هستی که هستی اما وقتی زیر بیرق امام حسین علیه السلام می آیی، قیمت پیدا می کنی. کاری ندارند که در بیرون چه قدر گناه کرده ای. وقتی متصل شوی، جزء دستگاه ایشان هستی. با امام حسین علیه السلام بودن در این دنیا این سختی ها را دارد. ممکن است متلک بگویند یا مسخره ات کنند.

عبادت را از حضرت زینب سلام الله علیها بیاموزیم

حرف این است که از دین جایی را که دوست داریم، می گیریم. بی بی نماز اول وقتشان ترک نشد، نماز شبشان هم همین طور. فقط یک شب چون رمقی در پایشان نبود، نماز شب را نشسته خواندند. در راه، غذای خودشان را به دیگران می دادند.

چرا جایی که به مزاقمان خوش می آید، می گیریم اما جایی را که سخت است، قبول نمی کنیم؟ این چه طور دین داری است؟ از دین هر جا دلمان بخواهد، می گیریم. هر کاری دلمان بخواهد، می کنیم و هر حرفی که بخواهیم، می زنیم. من آمدم پشت امام حسین علیه السلام قایم شده ام. اگر این هیأت و عزاداری که می روم تاثیر نداشته باشد، پس چه فرقی با کسی که هیأت نمی آید و همه کار انجام می دهد، دارم؟ من اگر اشتباهی کنم، به حساب امام حسین علیه السلام می گذارند.

قبول دارید که حق الناس تنها چیزی است که خدا در قیامت نمی بخشد؟

هر گناهی حتی اگر در خلوت انجام شود، دل امام زمان عجّل الله تعالی فرجه را به رنج می آورد و ظهور آقا را به تأخیر می اندازد. پس به گردن همه حق داریم چون امام برای همه ظهور خواهند کرد. هر گناهی باعث تاخیر در امر فرج است.

در دستگاه امام حسین علیه السلام، چیزی گم نمی شود. بی بی حضرت رقیه سلام الله علیها بعد از واقعه ی عاشورا، بیست و چند روز سختی می بیند ولی بیرقش در تمام عوالم بالاست.

یک سری اخلاقیات فطری است و خدا به انسان داده است. یک نمونه ی آن، دوست داشتن بچه است. هر قدر هم بچه پدر را اذیت کند باز هم می گوید: عیبی ندارد، بچه ام است.

در روز قیامت، از بچه ات هم می گذری. در قیامت عذاب خدا به حدی است که پدر از پسر فرار می کند اما در دنیا این گونه نیست.

اما در صحنه ی عاشورا می بینیم که حضرت زینب سلام الله علیها، خودش بچه هایش را به میدان فرستاد. حتی وقتی جنازه ی بچه هایش را می آورند هم از خیمه بیرون نمی آید تا برادرش شرمنده نشود. این مافوق تصور انسان است. شیعیان باید درس بگیرند. شهادت فرزندان امام حسین علیه السلام بسیار سخت بود. تنها چیزی که تحمل این مصائب را آسان می کرد، این بود که امام می دانست خدا او را می بیند.

شما هم امتحان کنید. در نمازتان احساس کنید که خدا شما را می بیند. چرا از عبادت حضرت زینب سلام الله علیها استعانت نمی گیریم؟ چرا عبادتمان شبیه او نیست که امام حسین علیه السلام در لحظات آخر زندگی به ایشان فرمودند: در نماز شبت مرا فراموش نکن!

از علم ایشان هم می توان به این مورد اشاره کرد که: حضرت زینب سلام الله علیها هنگامی که امیرالمومنین علیه السلام زنده بودند، در کوفه درس می دادند. زمانی هم که امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام هم زنده بودند هم همین طور بود. مثلا فرض کنید در مقابل یک فروشگاه زنجیره ای، یک دکه ی روزنامه فروشی زده اید، نمی شود! اتفاق بزرگی است که ایشان در محضر سه امام بزرگ، درس تفسیر قرآن می گذارند.

عده ای از شیعیان برای طرح پرسش نزد امام موسی کاظم علیه السلام آمدند و ایشان در منزل نبودند. حضرت معصومه سلام الله علیها به آن سوالات پاسخ داد. وقتی حضرت برگشت، شیعیان پاسخ ها را نشان ایشان دادند. حضرت تا دست خط حضرت معصومه سلام الله علیها را مشاهده نمود، فرمودد: فداها ابوها.

اما این موضوع، وقتی بود که حضرت نبودند و این امر به ایشان تفویض شد.

اما حضرت زینب سلام الله علیها در حضور سه امام معصوم، درس تفسیر داشتند. این یک فضیلت محسوب می شود.