زائر حقیقیِ کربلا

وارث: پدر شهیدِ پانزده ساله، غلام رضا زمانیان نقل می کند که قبل از عملیات بدر غلامرضا جلوی من و مادرش بدنش را برهنه کرد و گفت: نگاه کنید! دیگر این جسم را نخواهید دید. همان طور شد و در عملیات بدر مفقود گردید.

 

پدر شهید گفت: دوازده سال در انتظار بودم و با هر زنگ درب منزل می دویدم تا اگر او برگشته باشد اولین کسی باشم که او را می بینم. تا اینکه یک روزخبر بازگشت او را دادند. فقط یک جمجمه از شهید برگشته بود که مادرش از طریق دندان فرزند را شناخت.

 

در نزد ما رسم است بعد از دفن، سه روز قبر به صورت خاکی باشد. مردم در تشییع جنازه او باشکوه شرکت کردند.

 

شبی در خواب دیدم که چند اسب سوار آمدند و شروع به حفر قبر کردند. گفتم: چه کار می کنید؟
گفتند:مامور هستیم او را به کربلا ببریم.
گفتم: من دوازده سال منتظر بودم چرا او را آوردید؟
گفتند:ماموریت داریم و یک فرد نورانی را نشان من دادند.
عرض کردم: آقا! این فرزند من است.
فرمود: باید به کربلا برود. او را آوردیم تا تو آرام بگیری و بعد او را ببریم.
پدر شهید از خواب بیدار می شود.

با هماهنگی و اجازه، نبش قبر صورت می گیرد و می بینند خبری از جمجمه شهید نیست و شهید به کربلا منتقل شده است...

 

اين سرباز عاشورايي امام زمان – عجل‌الله‌تعالي‌فرجه- در آخرين بار كه به جبهه رفته بود، به نقل از يكي از همرزمانش در شب عمليات بدر حنابندان كرده و در 22 اسفند 63 در منطقه جزيرة مجنون شرق دجله شربت شيرين شهادت نوشيد و ميهمان مولايش اباعبدالله‌الحسين – عليه‌السلام- شد.

پيكر پاكش پس از 13 سال توسط گروه تفحص پيدا و پس از تشييع با شكوه در زادگاهش به خاك سپرده شد.