حجت الاسلام علی پناه: مهدی پسند زندگی کن تا امام زمان(عج) به دنبالت بیاید+گزارش تصویری

وارث: مراسم احیای شب نوزدهم ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام علی پناه و مداحی حاج روح الله بهمنی و کربلایی سید اسماعیل میرزمانی در مهدیه تهرانپارس برگزار شد.

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام میثم علی پناه را می خوانید:

یوم الثقیل/هول و هراس عجیب در قیامت

طبق تصویری که قرآن و روایات از روز قیامت به ما ارائه کرده اند یقیناً روز قیامت روز سختی خواهد بود. قرآن از روز قیامت به "یوم الثقیل" یعنی روز سخت و سنگین تعبیر فرمودند. روزی که در آن تمام مناسبات دنیایی رنگ می بازد، اعتبارات از درجه اعتبار ساقط می شود، پول و رفاقت ارزش و اعتباری ندارد و کسی هم نمی تواند برای ما کاری کند و همه از یکدیگر فرار می کند. خداوند در قران فرموده: هر کس در قیامت به فکر خودش است و سعی می کند گلیم خودش را بیرون بکشد، مادر از فرزند فرار می کند و اعتبارات دنیایی از درجه اعتبار ساقط می شود و معنا و مفهوم خودش را از دست می دهد.

قران تصویری از قیامت به تصویر کشیده که حتی برای ما قابل تصور هم نیست. يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمَا هُمْ بِسُكَارَىٰ وَلَٰكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ¹؛ وقتی می خواهند از شدت محبت ضرب المثلی بیاورند میگویند محبت مادری، قرآن می فرماید: روز قیامت همه چنان مضطرب می شوند که مادر حاضر می شود بچه ی شیرخوارش را رها کند که به داد خودش برسد. این همان مادری بود که تمام عمر می گفت خار در چشم من برود اما در پای بچه ام نرود! حتی طاقت دیدن ناخوشی فرزندش را نداشت اما هول و هراس قیامت چه کار کرده که حاضر شده بچه اش را بیندازد و خودش را نجات دهد.

قسمت دوم خیلی عجیب است: أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا در آن روز خواهید دید مادر بارداری که برای تولد فرزندش ثانیه شماری می کرده حاضر می شود طفل در رحمش را بیندازد تا خودش را نجات دهد.

وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمَا هُمْ بِسُكَارَىٰ وقتی حال عجیب مردم را می بینی گمان می کنی عقل از سر مردم پریده و مست هستند این حال ناشی از مستی و زوال عقل نیست لکن هول و هراس قیامت آنها را به این روز می اندازد. در چنین شرایطی ما نمی توانیم دستمان را به دامان اهل بیت علیهم السلام برسانیم این کار از ما ساخته نیست.

استاد فقید ما مرحوم آیت الله مجتهدی می فرمود: طلبه ها حال که در آن روز رعب آور و سخت خودمان را به ذوات مقدس اهل بیت علیهم السلام برسانیم پس طوری زندگی کنیم که خود امیرالمومنین علیه السلام سراغ ما بیاید و ما را از صف محشر جدا کند و بفرماید این شیعه ی من است و من او را می شناسم.

اگر مهدی پسند زندگی کنیم!

مرحوم آيت الله سيد محمدباقر مجتهد سيستاني رحمة الله علیه پدر آيت الله سيد علي سيستاني تصميم مي گيرد براي تشرّف به محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف چهل جمعه در مساجد شهر مشهد زيارت عاشورا بخواند. در يکي از جمعه هاي آخر، نوري را از خانه اي نزديک به مسجد مشاهده مي کند. به سوي خانه مي رود مي بيند حضرت ولي عصر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در يکي از اتاق هاي آن خانه تشريف دارند و در ميان اتاق جنازه ای قرار دارد که پارچه ای سفيد روي آن کشيده شده است. ايشان مي گويد هنگامی که وارد شدم اشک مي ريختم سلام کردم، حضرت به من فرمود: چرا اينگونه به دنبال من مي گردی و اين رنج ها را متحمّل مي شوی؟! مثل اين باشيد- اشاره به آن جنازه کردند- تا من بدنبال شما بيايم!

یعنی سید اگر تو امام زمانی زندگی کنی، مهدی پسند زندگی کن من خودم نزدت می آیم و نیاز نیست خودت را به مشقت بیاندازی. جذبه عشق چنان است میان من و دوست که اگر من نروم او ز پی ام می آید.

بعد فرمودند: اين بانويی است که در دوره کشف حجاب- در زمان رضا خان پهلوی- هفت سال از خانه بيرون نيامد تا چشم نامحرم به او نيفتد.

در روایت داریم وقتی حضرت ظهور می کند عده ای می گویند ما این آقا را بارها دیده ایم اما نمی دانستیم که امام زمان علیه السلام است.

بارها روی تو را دیدم ولی نشناختم

لاله از باغ رخت چیدم ولی نشناختم

همچو گل کز دیدن خورشید می خندد به صبح

بر گل روی تو خندیدم ولی نشناختم

همچو گل کز دیدن خورشید می خندد به صبح

بر گل روی تو خندیدم ولی نشناختم

کعبه کردم بهانه تا بگردم دور تو

آمدم دور تو گردیدم ولی نشناختم

در کنار مرقد شش گوشه ی جدّت حسین

خم شدم دست تو بوسیدم ولی نشناختم

پرده عصیان گرفته چشم من!

مشکل از ماست که نمی توانیم آقا را ببنیم وگرنه کجای این عالم است که محل تجلی جمال جمال اللهی آقا نیست! آقا همه جا هست و ما نمی توانیم ببنییم و چشم ما مشکل دارد. آشیخ مرتضی زاهد چهل سال تلاش کرد تا به محضر امام زمان علیه السلام برسد اما هیچ خبری نشد نه خوابی، نه مکاشفه ای و نه عنایتی. تا اینکه دریکی از تشرفات به حرم حضرت عباس علیه السلام وصال صورت گرفت. امام زمان علیه السلام به ایشان فرمود: در این 40 سال هر کجا گفتی یا صاحب الزمان ما در کنارت بودیم و تو ما را نمی دیدی!

پرده عصیان گرفته چشمم را، تو در کنار منی من تو را نمی بینم، مشکل از چشمان آلوده ی من است. از امام زمان علیه السلام دیدن بالاتر هم داریم اینکه من کاری کنم تا آقا من را ببیند و در من تصرفی کند. خیلی ها اهل بیت علیهم السلام را دیدند ولی آدم نشدند چون بنایشان آدم شدن نبود. شما یک توپ بسته را به اقیانوس بیانداز، آب که زیاد است اما یک قطره هم در آن نفوذ نمی کند چون بنایش این نیست.

کاری کنیم که معصومین(ع) به دنبال ما بیایند

خیلی ها هم پیغمبر صلی الله علیه و آله را ندیدند اما حضرت ایشان را دید مثل اویس قرنی. اویس موفق نشد پیغمبر صلی الله علیه و آله را زیارت کند اما حضرت رو به قرن می ایستاد و می فرمود: دارم بوی خوش بهشت را از جانب قرن استشمام می کنم چقدر مشتاق دیدارت هستم ای اویس! لذا کار به جایی رسید که در جنگ صفین در رکاب امیرالمومنین علیه السلام به فیض شهادت رسید در حالی که پیغمبر صلی الله علیه و آله را ندیده بود. خدا کند چنان قابلیتی پیدا کنیم که امام زمان علیه السلام هم نگاهی به دل آلوده ما کند و توجهی هم به ما کند البته همه ی ما با نگاه ایشان است که به اینجا آمده ایم.

حقیقت شبهای قدر وجود نازنین حضرت زهرا سلام الله علیهاست. امام باقر علیه السلام فرمود: در روز قیامت مادر ما تا آستانه درب بهشت می آید اما وارد نمی شود. خطاب می شود: فاطمه جان چرا وارد نمی شوی؟ دستانش را بالا می آورد و می فرماید: نگران شیعیانم هستم. خطاب می رسد به صحرای محضر برو و هر که را می خواهی بیاور. چون امام باقر علیه السلام این حرف را زده اند من جرات می کنم این حرف را بزنم حضرت فرمود: مثل مرغی که از زمین دانه ی خوب و بد را جدا میکند شیعیان و محبین را جدا می کند.

سوالات لورفته شب اول قبر

مرحوم آیت الله مجتهدی می فرمود: خدا سوالات شب اول قبر را به ما لو داده است من در عجبم از جماعتی که یک سر به این سوالات نمی زنند. اگر گذرتان به اصفهان افتاد از زیارت قبرستان تخته فولاد غافل نشوید، بسیار نورانی و باعظمت است و گوهرهایی در خاک این قبرستان آرمیده اند که روزگار به مانند آنها را نخواهد دید؛ مرحوم آیت الله کاشی، آیت الله میرزا جهانگیر خان قشقایی، مرحوم آیت الله حاج میرزا رحیم ارباب که این مرد عجیب بوده و فرمود: من در مسائل علمی مدعی نیستم ولی می خواهم دو چیز ادعا کنم (شاید پذیرش آن برای شما سخت باشد) از بعد از سن تکلیف تا امروز یک بار هم به نامحرم نگاه نکردم. چهل سال با اخوی و همسرش در خانه ای زندگی می کردم اگر بگویند او را از قیافه بشناس نمی توانم، شاید اگر حرف بزند از آهنگ صدایش بشناسم. از سن تکلیف تا به امروز یک بار هم غیبت نکردم!

شاگردانش می گویند در روزهای آخر که در بیمارستان بود هرازگاهی زیر لب کلماتی می گفت و آرام اشک می ریخت. گوشمان را نزدیک لبش آوردیم تا ببینیم چه می فرماید می گفت: من ربک، من نبیک، من امامک؟ پرسیدیم: آقامیرزا چکار می کنید؟ فرمود: می خواهم ببینم آیا جواب درخوری در شب اول قبر نزد من هست یا نه؟

سوالات شب اول قبر را لو داده اند، سوال ساده می پرسند اما امام صادق علیه السلام فرمود: خیلی ها در پاسخ به این سوالات ساده سالهای سال معطل می شوند. چون وقتی می پرسند: من امامُک منظورشان این است که مقتدا و امام تو چه کسی بوده؟ و اگر جواب دهیم امیرالمومنین علیه السلام بوده نامه را به رخ ما می کشند، می گویند: امامت علی بوده و این همه گناه در نامه ی عملت ثبت شده!

پی نوشت:

1- سوره حج آیه 2.