همه ی عقلای عالم می دانند که دنیا یک قیمت دارد، آخرت هم قیمت خودش را دارد، انسان هم قیمت خودش را دارد. امیرالمومنین علیه السلام فرمود: خدا رحمت کند کسی را که قیمت خودش را می داند. خدا کار عبث نمی کند اگر ما به درد اهل بیت علیهم السلام نمی خوردیم خدا ما را از زیادی گِل آنها خلق نمی کرد.

بگویید فاطمه زهرا سلام الله علیها بود که دست علی علیه السلام را باز کرد نه فقط او، بلکه دست امام حسین علیه السلام را باز کرد که حضرت در مقابل یزید بن معاویه قیام کرد والا دست باز نمی شد؛ حتی حماسه مهدویت مدیون حماسه فاطمه زهرا سلام الله علیهاست. چون حضرت زهرا سلام الله علیها شد زبان و شمشیر و ذوالفقار علی علیه السلام.

امام یازدهم علیه السلام در نامه اش به یکی از شیعیان می فرماید: خدا اولیا و دوستان ما اهل بیت علیهم السلام را وقتی گناهانشان انباشته می شود بوسیله فقر پاک می کند. یعنی ما اگر فقیر می شویم باید خدا را شکر کنیم اما کسی که محب اهل بیت علیهم السلام نیست خسر الدنیا و الاخره است و خدا در همین دنیا حساب را تسویه می کند تا پاک به دیدارش برویم.

امیرالمومنین علیه السلام وظیفه داشت مومنین را جدا کند و حضرت زهرا سلام الله علیها وظیفه داشت منافقین را جدا کند، کار بسیار مشکلی بود و باید بتواند مشت کسی را باید باز کند و کار هر کسی نبود و فقط حضرت زهرا سلام الله علیها از پس آن بر می آمد و کسی دیگر آن را بلد نبود ایشان عصمت کبری است.

واژه اعتماد به نفس معلول اعتماد به خداست؛ از رهگذر اعتماد به خداست که انسان اعتماد به نفس پیدا میکند نه به طور مستقل، عبادت به انسان اعتماد به نفس می دهد چون عبادت ما را متصل به خدا می کند.

در روایات داریم مومن 40 روز بر او نمی گذرد الا اینکه یک بلایی سرش بیاید یا مریضی در جسمش، یا بلا در مالش یا مریضی در فرزندش ایجاد می شود. اگر بخواهیم این جامعه را بسازیم باید صبر کنیم و مداراکردن را بالا ببریم؛ مدارا کردن نیمی از عقل است اگر تحمل کنیم خدا اجر بغیر حساب می دهد.

از امام صادق علیه السلام سوال کردند: یابن رسول الله این عباد چه کسانی هستند؟ آیا دسته و عباد خاصی هستند؟ حضرت فرمود: والله آنها شعیان ما هستند؛ یعنی معلوم است مایه عبودیت بندگان حق، ولایت امیرالمومنین علیه السلام است، یعنی منهای این ولایت بندگی بندگی الله نیست.

می گویند: شما لقمه حرام را می خورید ولو ندانی حرام است اثر خودش را می گذارد. می گویم چطور؟ می گویند: شما اگر مشروب بخوری و ندانی مشروب است باز مست می شوی. می گویم: مغالطه نکن خواص عنصری شراب انسان را مست می کند اما این نان برای حرام بودنش است، اگر بدانی حرام است حرام می شود و اگر ندانی حرام نمی شود. شما به منزل کسی بروید که تمام اموالش حرام است اگر شما ندانید هر چه در آنجا بخوری اثر وضعی ندارد و اگر اینطور بود مخالف عدل خدا می شود.

امام سجاد علیه السلام دو ویژگی برای برترین مردم دوران ذکر می کند: قائل به امام زمان بودن و منتظر واقعی بودن. منتظر ظهور پس از بیدار شدن از خواب، بايد اولين چيزي که مي بيند امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف باشد. اگر نديد بايد يقين کند که نابينا است وچشمش به حقايق اين دنيا بينا نيست. کسي مي تواند اينگونه باشد که امام زمان را امام زنده و موثر بداند و یقین کند همه امور به دست اوست.

پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله به ابوذر فرمود: یا اباذر در همه چیز نیت داشته باش حتی در خوردن و خوابیدن، این تمرین می خواهد و شدنی است اما کار می خواهد. اگر انسان در تمام کارهایش نیت داشته باشد تمام کارهایش سجده و عبادت می شود و همه جا برای انسان مسجد می شود.

موسی بن خزرج نقل می کند دیدم سردابی که حضرت معصومه سلام الله علیها در آنجا دفن شده دچار آب گرفتگی شده، رفتم تعمیر کنم دیدم خانم انگار الان خوابیده است و کفن و ... همه چیر نو مانده است، فقیه آن عصر را آوردند و با تعجب قبر را نشانشان دادند و ایشان فرمودند: مگر پیغمبر صلی الله علیه و آله نفرمود: گوشت مومن بر زمین حرام است و طعام زمین نمی شود. مومن پوسیده نمی شود، کهنه نمی شود

یکی از رموزی که انسانیت انسان سیر قهقرایی و جاهلی و عقبگرد می کند اطاعت از کفار است آنچه که مقام معظم رهبری با توجه به آیات قران فرمودند: جهاد کبیر؛ اطاعت از کفار و منافقین و نگاه کردن به زبان و خواست آنها خلاف کرامت انسانی است، توجه به هواهای نفسانی خلاف کرامت انسانی است.

خدا حق الناس را به حق خودش مقدّم کرده است و گاهی بین حق الله و حق الناس تعادل برقرار می شود. بعضی از گناهان حق الله است و خدا می بخشد. گاهی بواسطه بیماری گناهان بخشیده می شود. حق الله گناهی است که قابل آمرزش است. خدا در حق الناس دخول ندارد.

امام رضا علیه السلام فرمود: آنهایی که عقل کامل دارند سرگردان می شوند، ادیبان و کسانی که در ادب صاحب ید هستند در وصف امام ناتوان می شوند، نه در معرفت امام، بلکه در توصیف یکی از شئون امام ناتوان هستند؛ پس چگونه می شود همه ی امام را توصیف کرد یا کُنه امام درک شود، نه امکان ندارد و نمی شود.